ในโลกการทำงานที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา “การพัฒนาตนเอง” ไม่ใช่สิ่งที่รอให้หัวหน้าสั่ง หรือบริษัทจัดให้เท่านั้น แต่คือทักษะจำเป็นที่ทุกคนต้องฝึกฝน และหนึ่งในเครื่องมือทรงพลังที่สุดคือ “การตั้งเป้าหมาย” อย่างมีทิศทาง เพราะคนที่รู้ว่า “ตัวเองอยากเติบโตเรื่องไหน” และ “จะลงมืออย่างไร” จะเดินหน้าไปได้เร็วกว่า มั่นใจกว่า และเป็นพลังสำคัญของทีมในระยะยาว
เป้าหมายที่ดี เริ่มจากความเข้าใจตัวเองอย่างลึกซึ้ง
ก่อนจะตั้งเป้า เราต้องเริ่มจากการ “ฟังตัวเองให้ชัด” ว่า:
- เรารู้สึกภูมิใจกับอะไรที่สุดในช่วงที่ผ่านมา
- สิ่งใดที่ยังรู้สึกว่า “ยังไม่สุด” ในตัวเรา
- ถ้ามีอะไรอย่างหนึ่งที่อยากเปลี่ยนให้ดีขึ้น จะเป็นเรื่องอะไร
คำถามเหล่านี้จะช่วยให้ทีมค้นพบ “จุดที่มีแรงบันดาลใจ” ซึ่งเป็นรากของเป้าหมายที่แท้จริง
เพราะเป้าหมายที่เกิดจากแรงภายใน จะมีพลังมากกว่าเป้าหมายที่ตั้งเพราะ “ควรจะทำ”
แปลงความตั้งใจให้เป็นเป้าหมายที่จับต้องได้
เป้าหมายที่ดีไม่ใช่แค่แนวคิดสวย ๆ แต่ต้อง “ลงมือได้ วัดผลได้ และพัฒนาได้”
เราสามารถชวนทีมฝึกใช้หลัก SMART Goals หรือ OKRs แบบย่อย ๆ เพื่อเปลี่ยนคำว่า “อยากพัฒนาทักษะการสื่อสาร” ให้กลายเป็น “ฉันจะฝึกให้ Feedback เพื่อนร่วมงานอย่างสร้างสรรค์ สัปดาห์ละ 1 ครั้ง ต่อเนื่อง 2 เดือน”
ยิ่งเป้าหมายชัดเจน ยิ่งง่ายต่อการลงมือ และยิ่งช่วยสร้างความสำเร็จเล็ก ๆ ที่กลายเป็นแรงบวกสะสม
เป้าหมายจะมีชีวิต ก็ต่อเมื่อเรากลับมาทบทวนมันเสมอ
การตั้งเป้าหมายเป็นเพียงจุดเริ่มต้น แต่ “การทบทวน” คือหัวใจของความก้าวหน้า
เราสามารถสร้างวัฒนธรรมการ Check-in อย่างง่าย เช่น
- ถามตัวเองทุกสัปดาห์ว่า “ฉันเข้าใกล้เป้าหมายกี่เปอร์เซ็นต์แล้ว”
- แชร์กับเพื่อนในทีมว่า “อุปสรรคที่เจอคืออะไร และเรียนรู้อะไรจากมัน”
สิ่งนี้สอดคล้องกับแนวคิดจาก Goal-Setting Theory โดย Edwin Locke และ Gary Latham ที่ระบุว่า
“เป้าหมายที่ชัดเจน และได้รับการติดตามอย่างต่อเนื่อง จะช่วยเพิ่มแรงจูงใจและพัฒนาผลลัพธ์ได้จริง”
(Locke & Latham, 2002) เมื่อเป้าหมายมีการสะท้อนอย่างสม่ำเสมอ มันจะไม่ใช่ภาระ แต่กลายเป็นเส้นทางที่เราอยากเดิน
เป้าหมายจะเติบโตได้ เมื่ออยู่ในทีมที่เชื่อและสนับสนุนกัน
แม้เป้าหมายจะเป็นเรื่องส่วนบุคคล แต่การอยู่ใน “ทีมที่สนับสนุนกัน” จะทำให้เป้าหมายเติบโตได้อย่างมั่นคง
ลองชวนทีมตั้ง “Buddy Goal” จับคู่เป้าหมายกันแล้วช่วยกันทบทวน หรือสร้าง “พื้นที่ปลอดภัย” ที่ทุกคนสามารถเล่าความท้าทายโดยไม่ถูกตัดสิน เพราะบางครั้ง แค่มีคนถามด้วยความตั้งใจว่า “ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง” ก็อาจเป็นแรงผลักที่ทำให้ใครบางคนกล้าก้าวต่อ
สรุปได้ว่าเป้าหมายไม่ใช่ภาระ แต่คือเส้นทางของการเติบโต
การฝึกให้ทีมตั้งเป้าหมายด้วยตัวเอง คือการฝึก “ความเป็นเจ้าของการพัฒนา”
ไม่ใช่แค่ทำตาม KPI แต่คือการรู้ว่า “ฉันอยากดีขึ้นในแบบของฉัน และฉันเลือกจะลงมือ”
เมื่อเป้าหมายมาจากใจ ไม่ใช่แค่จากใบสั่ง ทีมจะมีพลังมากกว่าที่คุณคิด และนั่นคือจุดเริ่มต้นของการเติบโตที่แท้จริง
